funkcja

funkcja
{{stl_51}}{{LABEL="twpldefunkcja"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}funkcja{{/stl_39}}{{stl_41}} f{{/stl_41}}{{stl_7}} ({{/stl_7}}{{stl_41}}-i{{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_41}} -e{{/stl_41}}{{stl_7}}) Funktion{{/stl_7}}{{stl_41}} f{{/stl_41}}{{stl_7}} ({{/stl_7}}{{stl_41}}a{{/stl_41}}{{stl_5}} MAT, TECH{{/stl_5}}{{stl_7}});{{/stl_7}}{{stl_41}} (urząd){{/stl_41}}{{stl_7}} Amt{{/stl_7}}{{stl_41}} n{{/stl_41}}{{stl_7}};{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}objąć funkcję{{/stl_9}}{{stl_7}} ein Amt antreten;{{/stl_7}}{{stl_40}}
{{/stl_40}}{{stl_9}}pokój pełni funkcję biura{{/stl_9}}{{stl_7}} das Zimmer wird als Büro genutzt{{/stl_7}}

Słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • funkcja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. funkcjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czynności, praca, obowiązki, które wynikają z odgrywanej przez kogoś roli społecznej, zajmowanego stanowiska itp.; stanowisko :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • funkcja — ż I, DCMs. funkcjacji; lm D. funkcjacji (funkcjacyj) 1. «prace, obowiązki, które ktoś ma wykonać; stanowisko» Funkcja społeczna. Funkcja dyżurnego, sekretarza. Powierzyć komuś jakąś funkcję. Pełnić, sprawować, wykonywać jakieś funkcje. Ktoś jest… …   Słownik języka polskiego

  • nominatywny — ∆ jęz. Nominatywna funkcja wyrazu «funkcja wyrazu polegająca na tym, że służy on jako znak językowy odpowiadającego mu fragmentu rzeczywistości; funkcja nazywania» ∆ Znaczenie nominatywne wyrazu «nie umotywowane strukturalnie znaczenie wyrazu… …   Słownik języka polskiego

  • pierwotny — pierwotnyni, pierwotnyniejszy 1. «taki, który występował, istniał bardzo dawno temu, w początkach, w czasach przedhistorycznych; dawny, odległy w czasie» Kultura pierwotna. Zwierzęta pierwotne. Pierwotne czasy. ∆ Człowiek pierwotny «człowiek w… …   Słownik języka polskiego

  • przestępny — 1. praw. «niezgodny z prawem, wykraczający przeciw prawu» Czyn przestępny. Działanie przestępne. 2. rzad. «omijający coś; niestały, nieciągły» ∆ Rok przestępny «rok mający 366 dni, powtarzający się co cztery lata» ∆ mat. Funkcja przestępna… …   Słownik języka polskiego

  • całkowalny — ∆ mat. Funkcja całkowalna «funkcja, której całka istnieje» …   Słownik języka polskiego

  • ciągły — 1. «dziejący się, odbywający się, trwający stale, nieustannie; bezustanny, ustawiczny; stale się powtarzający, stały» Dźwięki ciągłe. Praca, produkcja ciągła. Ciągły ruch. Ciągłe podróże, zabawy. Ciągły ogień artyleryjski. Działanie,… …   Słownik języka polskiego

  • ekstensjonalny — przym. od ekstensja (zwykle w zn. 1) ∆ log. Funkcja ekstensjonalna «funkcja zdaniowa, której przekształcenie w zdanie prawdziwe lub fałszywe zależy od wartości zdań lub denotacji nazw podstawionych w niej za zmienne» …   Słownik języka polskiego

  • emotywny — książk. «dotyczący emocji; uczuciowy» ∆ jęz. lit. Emotywna funkcja mowy «jedna z podstawowych funkcji mowy, polegająca na wyrażaniu za pomocą wypowiedzi językowych poprzez barwę głosu, jego siłę, wysokość pewnych cech nadawcy, np. jego stanu… …   Słownik języka polskiego

  • homeomorfizm — m IV, D. u, Ms. homeomorfizmzmie; lm M. y mat. «taka funkcja ciągła i różnowartościowa, dla której funkcja odwrotna też jest ciągła; przekształcenie homeomorficzne» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • intensjonalny — ∆ log. Funkcja intensjonalna «funkcja zdaniowa, której przekształcenie w zdanie prawdziwe zależy jedynie od sensu (nie od prawdziwości czy fałszywości) wyrażeń podstawianych w miejsce zmiennych» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”